Het einde van de wereld, daar ben ik nu.

Na de gletsjer in El Calafate zijn we naar el Chalten vertrokken. Het is een klein dorpje midden in de bergen. In de middag zijn alle winkels dicht, en het is de hele dag dood op straat. Alsof er geen mensen wonen.
Maar de omgeving is er schitterend mooi. Deborah en ik hebben 3 dagen minimaal 7 uur per dag gewandeld door de bergen. Het was zwaar, maar je ziet de mooiste dingen. Het uitzicht en de natuur is er fantastisch mooi.

Het is bijzonder om met iemand die je niet goed kent zulke lange tochten te maken. Je krijgt hele bijzondere gesprekken en nieuwe inzichten over bepaalde dingen.

Na El chalten zijn we naar Puerto natales afgereisd, dit is een dorp in Chili. Iedereen die naar het nationale park ´torres del Paine´ wil, komt hier aan.
Deborah en ik hebben uiteindelijk een jeep gehuurd en 2 dagen door het park gecrosst en geslapen in de jeep. Wat was het koud, echt verschrikkelijk. We hebben de hele nacht niet geslapen en de motor maar aan laten staan op een gegeven moment. Ik dacht echt dat mijn voeten zouden afvriezen.
de volgende dag hebben we een tocht gemaakt van 10 uur, we waren beide mega chagrijnig en we vonden het helemaal niet leuk.
Maar ach het uitzicht was natuurlijk wel weer fantastisch.

Uiteindelijk bleek de grens tussen chili en argentinie maar 1 dag dicht te zijn geweest dus hebben we de bus gepakt naar Punta Arenas. Na 1,5 week alleen maar bergwandelen en vroeg naar bed hadden we zin in een beetje feesten en alcohol. Aangekomen in punta arenas hebben we er meer dan 3 uur over gedaan om een hostel te vinden. De eerste 6 hostels waren of dicht, of vol, of verschrikkelijk ongezellig. Uiteindelijk zaten we in een heel duur hostel, meer een hotel. We hebben als 2 stelletje europeanen enorm lopen afdingen dus gelukkig was het nog wel acceptabel.
Toen we s avonds uiteten wilde en daarna stappen moesten we eerst pinnen. We kregen maar nergens geld gepind dus uiteindelijk hadden we samen maar 10 euro om avond te eten en zijn we daarna maar gaan slapen. Zonder geld kom je helaas nergens.

En dan eindelijk de bus naar Ushuaia, de enige stad in heel argentinie waar ik per se heen wilde. De eerste avond zijn we met een mexicaanse jongen gaan stappen en hebben we de hele nacht salsa gedanst. Echt super leuk.

De afgelopen dagen hebben we overdag vrij weinig gedaan. We waren elke dag te brak om echt iets te ondernemen. Na een boottocht om zeeleeuwen te spotten hebben we met de gids en zijn 2 broers s avonds wat gedronken. 2 Amerikanen uit ons hostel gingen met ons mee en we hebben echt een fantastische avond gehad.
Zaterdag avond werden we door hun thuis uitgenodigd om een asado te houden (BBQ met enorm veel vlees). Het was echt super lekker en super gezellig.

Maar aan al het leuks komt een eind. Gisteren zijn Deborah, en de 2 amerikanen, Ryan en Jeremy vertrokken. Ik was echt super verdrietig en vandaag nog steeds een beetje van slag.
Deborah en ik hebben de afgelopen 2 weken zo´n mooie band opgebouwd en zoveel mooie en bijzondere momenten en gesprekken gehad. Het is ontzettend stom om afscheid te nemen. Hopelijk zie ik haar nog eens in Europa, ik mag bij haar komen skien in Zwitserland.

Komende nacht vertrek ik in me eentje met de bus naar Puerto Madryn, de rit duurt 29 uur. Genoeg tijd om uit te rusten na een weekend met maar 5 uur slapen in totaal.

Hopelijk kom ik nog meer van zulke bijzondere mensen tegen.

Maar eerst nog een afscheids diner met mijn 3 Ushuaia vrienden.

besos