ik mis cusco

De laatste dag in Arica, de beroemde dinsdag ‘hechting uithaal dag’. Ik durfde het toch niet aan dat dieuwke de hechting eruit zou halen dus zijn we dinsdag ochtend toch maar even naar de dokter gegaan.
We gingen met de taxi naar het ziekenhuis omdat we niet meer wisten waar het was. Bleek het echt 2 straten verder te zijn ofzo, beetje zonde van het geld..
De dokter was heel erg verrast om mij te zien omdat hij dacht dat we vrijdag al naar cusco zouden gaan. Toen hij mijn oog zag was hij blij verrast, hij vond het er heel goed uitzien. Toen heeft hij de hechting eruit gehaald, hebben we afscheid genomen en toen gingen dieuwke en ik terug naar het hostel. In het hostel was niemand dus konden we ook geen afscheid nemen, dus zijn we gewoon maar weggegaan.
Met volle bepakking liepen we daar in het heetste moment van de dag op zoek naar de bus voor naar Peru. Het was makkelijk te vinden, we konden met een taxi naar Tacna, en daar een bus nemen naar Nasca. Nasca was ons volgende doel van de trektocht.
Na lang in de rij, vertrokken we eindelijk en kwamen we aan bij de grens. Bij de grens natuurlijk ook weer lekker een half uur in de rij, en bij de grens van peru werden zelf even onze tassen gecontroleerd. Ze zijn helemaal panisch over het feit dat mensen geen fruit en vlees over de grens mogen meenemen, want stel dat er toch een zaadje van een Chileense appel in Peru komt…. Alsof vogels die ook niet overbrengen.
Eenmaal in Tacna hebben we meteen de bus genomen naar Nasca. Letterlijk meteen, we hebben gerend van ons leven want we hadden nog maar 10 minuten om hem te halen. Heerlijk na al die dagen weer eens in een bus, haha. Ik had meteen weer bereik met mijn Peruaanse mobiel, dus ik kon eindelijk mijn ouders vertellen dat ik nog leefde en dat mijn oog er eigenlijk best wel goed uitzag!

Woensdag kwamen we om half 8 aan in nasca. Meteen kwam er een vrouwtje naar ons toe of wij de nasca Lines wilden zien. Natuurlijk wilden we dat, want wat kun je anders doen in nasca. Nasca wordt alleen maar bezocht voor die lijnen. Na goed onderhandelen gingen we met haar mee en werden we gedropt in een hostel. Daar moesten we zolang wachten dat we stiekem even gingen douchen en op internet enzo.
Eindelijk werden we opgehaald, en werden we afgezet bij een heel luxe resort. We vonden het wel een beetje vreemd dat we niet op een vliegveld aankwamen, maar we kregen als opdracht om de film over de lijnen te bekijken en daarna mochten we gaan. Na ongeveer 10 minuten een hele spannende documentaire gezien te hebben, zijn we ondertussen in slaap gevallen. Het was echt zon saai gesproken film, waar je echt je ogen niet bij kon openhouden.
Eindelijk konden we gaan naar het vliegveld. Tuurlijk moesten we daar ook weer wachten, maar heel leuk, opeens stond Glenn voor ons. Die ene Amerikaanse jongen uit arica! Wat een leuke verassing!
Dieuwke, een spaanse jongen en ik gingen in een vliegtuigje voor 4 personen. Dieuwke die bofkont, mocht voorin naast de piloot. De hele reis ging goed en was heel interessant en indrukwekkend om al die lijnen te zien.
Toen we waren geland was ik best wel heel erg misselijk en dieuwke al helemaal, ze had helemaal een bleek gezicht! Glenn kwam terug van zijn vliegreis en vond het natuurlijk helemaal cool en wilde nog wel een keer.
Daarna zijn we met zijn drien naar de plaza gegaan en hebben we ergens een lekkere maaltijd gehad.
Dieuwke en ik hadden meteen al een busreis geboekt voor die avond naar cusco. Maar de bus ging pas om half 10 dus we hadden nog zeeën van tijd..
Dus gingen we bij Glenn op de kamer tv kijken om de tijd te doden. Daarna ergens gegeten en een biertje gedronken.
Op een gegeven moment moesten we dan dus voorgoed afscheid nemen van Glenn, dat vond ik best een beetje moeilijk want het was echt een hele lieve jongen en hij heeft mij heel erg gesteund toen ik zo depri was door mijn oog etc.

Nou dieuwke en ik stappen een taxi in en oops we wisten niet meer hoe de bus heette. Dus hebben we de taxichauffeur een beetje ingewikkeld uitgelegd waar we moesten zijn. We dachten dat het surtan was maar die man keek ons telkens een beetje vreemd aan, bleek het uiteindelijk transmar te zijn, oops.
Uiteindelijk vertrok de bus pas een uur later, en toen ging ie ook nog even rustig tanken, zucht, wat een dag..

Omdat de wegen tussen abancay en cusco heel erg zijn verwoest moesten we eerst met de bus naar abancay om vanuit daar met een kleiner busje naar cusco te gaan. Eindelijk in abancay staat natuurlijk het busje er niet.. na heel lang wachten had de agency maar bij een andere agency geregeld dat we met hun mee mochten. Uiteindelijk vertrokken we nog met een hele grote bus dus ik snapte de hele reden niet van het kleine busje.
Om 12 uur vetrokken we naar cusco. Na veel gesloom, krijsende baby’s en kapotte wegen (een hele gedoe) waren we om 6 uur eindelijk in cusco. Het laatste half uur was ik echt heel erg chagerijnig, we waren al in cusco maar de bus moest natuurlijk naar het station. Ik had zoiets van zet me er hier maar uit ik heb het helemaal gehad. Maar dieuwke heeft mij kunnen kalmeren haha.
In cusco zijn we meteen gaan eten en daarna in de school een kamer gaan regelen voor mij. Ik had namelijk nog niets gereserveerd. Gelukkig was er nog niemand bij dieuwkes kamer bijgekomen dus kon ik nog gewoon naar mijn oude vertrouwde plekkie. We zijn al om 10 uur gaan slapen want we waren helemaal kapot van het reizen.

De laaste vrijdag in cusco hebben dieuwke en ik heel veel souvenirs voor mij gekocht en heb ik een beetje mijn tas ingepakt.
Ik had best wel een beetje last van hoogte ziekte dus s avonds na uiteten in Jack’s ben ik, heel saai, meteen naar bed gegaan.

De volgende dag heb ik mijn hele tas ingepakt en heb ik met dieuwke een beetje op de plaza gehangen. Ik zag er best tegenop om naar huis te gaan.
Shannon zou een diner maken voor hele veel mensen als soort van welkom afscheid voor m ij en dieuwke. Ze had chili con carne gemaakt, jammergenoeg vond ik dat eigenlijk niet zo lekker, maar het was wel te doen. Na het eten hadden we een bierspel en op een gegeven moment zijn we naar het centrum gegaan om uit te gaan. Mijn laatste avondje uit in cusco.
Toen we rond 5 uur naar huis liepen kwam opeens een jongen vanachteren en stak zo zijn hand ik mijn broek. Nou dat liet ik mij niet even gebeuren, ik draaide mijn om en sloeg hem en toen gingen ik hem hele tijd schoppen met mijn rechterbeen, zag er denk ik best wel belachelijk uit, maar ik was al best wel dronken en ook nog gechokeerd.
Dieuwke riep op een gegeven moment van marthe wat doe jij nou!, ik zo hallo hij zat met zijn hand in mijn broek, oooo ga maar door. Dus ik ging door.
Op een gegeven moment ben ik maar weggerend, vond het ook wel een beetje zielig voor hem, volgens mij deed ie gewoon het spelletje ‘ waarheid, doen of durven’ met zijn vrienden

De allerlaatste dag in cusco. Dieuwke heeft mij gebracht naar het vliegveld, na het inchecken hebben we afscheid genomen. Afscheid is nooit leuk dus ben ik maar snel weggegaan. Rond half 2 was ik in lima en daar ontmoette in enrique, ik had hem vertelt dat ik naar lima zou komen en daar 7 uur moest wachten dus kwam ie mij ophalen. Ik ben toen met hem wat gaan eten en daarna heeft hij mij weer teruggebracht.
Na nog 3 uur wachten ging het vliegtuig dan eindelijk. Op naar Nederland.

Ik heb bijna de hele reis geslapen dus toen ik wakker werd hoefden we nog maar 50 minuten.
Eindelijk in Nederland moest ik heel ver lopen voor mijn koffer en toen ik uit de deur liep zag ik dan eindelijk mijn lieve familie staan.
Het is wel raar hoor weer in Nederland. Heb wel een tijd nodig om te wennen!

S avonds moest ik meteen carnevallen, heel gezellig! En nu ben ik nog steeds niet van mijn jetlag af.

Dit is het einde van mijn reis, nu moet ik weer aan de bak in Nederland. Ik mis cusco heel erg en de mensen ook, ik hoop dat het snel wat minder wordt. Wel weet ik dat ik sowieso met dieuwke in Nederland ga afspreken want ze is echt een lieve vriendin geworden en ik weet zeker dat ik weer eens naar cusco ga!

Hasta luego

Muchos besos para ti!

marthe